Transport en Curacao

Het SeHos is het grootste ziekenhuis op Curaçao en het enige met een EHBO afdeling. Er zijn nog twee kleinere ziekenhuizen waar door verschillende specialisten poli's worden gedaan en enkele chirurgische ingrepen worden uitgevoerd, maar in beide andere ziekenhuizen wordt geen kindergeneeskundige zorg geleverd, het SeHos is hierin de enige (waarbij overigens nog wel dient te worden vermeld dat enkele van de kinderartsen van het SeHos geen poli doen in het sehos maar in hun eigen 'officina'). Verspreid over Curaçao zijn er drie ambulanceposten, zodat wanneer er acute zorg nodig is (bv bij een auto-ongeluk), een ambulance snel ter plaatse kan zijn om de patiënt te stabiliseren en zo nodig naar de EHBO van het SeHos te brengen.
Het SeHos is ook het hoofdziekenhuis van de Nederlandse Antillen, wat betekent dat ernstig zieke patiënten of prematuren van Bonaire, Sint Maarten, Saba en Sint Eustatius zo nodig via een air ambulance naar het SeHos worden gebracht. Alleen Aruba zendt zijn patiënten (nog) niet naar Curaçao uit, maar naar Amerika of Colombia - met de komst van het nieuwe Curaçaose ziekenhuis volgend jaar (Hospital Nobo Otrobanda) komt daar mede door uitbreiding van het aantal NICU bedden van acht naar twaalf mogelijk (/hopelijk?) verandering in.

Om je op Curaçao te kunnen verplaatsen móet je een auto hebben, werd al gezegd voordat we hier naar toe gingen. Ten eerste omdat fietsen hier niet of nauwelijks wordt gedaan (te onveilig, ik ken slechts één autoweg waar een fietspad naast is aangelegd (en die nu met name wordt gebruikt door zonnebadende leguanen), voor de rest zou je gewoon langs de autoweg moeten fietsen; dus alleen voor echte dare devils - en bovendien is het veel te warm om te fietsen!). Daarnaast, openbaar vervoer is er wel, maar echt anders dan in Nederland: zoiezo zijn er geen treinen, alleen bussen/busjes (herkenbaar doordat er BUS op hun nummerbord staat - en bij taxi's TX), maar hun dienstregeling is voor niet-Curaçaoenaars echt onbegrijpelijk, en bushaltes kenmerken zich door het bordje 'bushalte', maar zijn verder van geen enkele informatie voorzien t.a.v. wanneer er een bus komt, waar die heen gaat, etc..
Via via hadden we daarom al vanuit Nederland twee auto's gekocht: voor mij een grijze Toyota Vitz (ook wel mijn 'fietsje' genoemd), geïmporteerd vanuit Japan en daarom met het stuur rechts (maar daar wen je echt binnen vijf minuten aan - ik kijk er stiekem een beetje tegenop om straks weer met het stuur links te moeten rijden) waar ik mee heen en weer naar het ziekenhuis pendel (is ongeveer 15 minuten rijden, behalve in de spits om zeven uur s ochtends als ik de Daan en Eline nog naar de crèche moet brengen, dan is het een half uur); en voor Pieter een groene Honda; een stoer jeep-achtig model waar je goed mee over onverharde of slechte wegen kan rijden.

Het verkeer op Curaçao is nog wel een dingetje. Er wordt vrij pittig/agressief gereden, waarbij er veel wordt getoeterd (soms ook gewoon om aan te geven dat je voor mag gaan), richtingaanwijzers niet of nauwelijks worden gebruikt, remlichten het bijna vaker niet dan wel doen, er zowel links als rechts mag worden ingehaald, en 'onnodig links rijden' niet bestaat. Ook is de kwaliteit van de wegen soms erg matig. Je kan je dan ook voorstellen dat hier regelmatig auto-ongelukken gebeuren. Helaas hebben kinderen nog regelmatig geen autogordels om, waardoor er dan vaak veel letsels zijn of kinderen uit de auto worden geslingerd. Gelukkig is er wel steeds meer aandacht voor veilig rijden; op de consultatiebureaus wordt bv standaard de vraag gesteld of ouders autostoeltjes/gordels gebruiken voor hun kinderen.

Mijn meest angstige ervaring in het verkeer hier op Curaçao had ik toen ik voor het eerst naar het ziekenhuis reed en per abuis m'n afslag miste (moest nog een beetje wennen aan google maps bij gebrek aan TomTom..), waardoor ik ineens een voor mijn gevoel bizar hoge brug op reed: dit bleek de koningin Juliana-brug. Vanwege zijn hoogte van bijna 60m kunnen bijna alle grote zeeschepen (voor aanvoeren van olie naar de raffinaderij de Isla) en ook cruiseschepen hier onderdoor varen. Die eerste keer heb ik ook door het onverwachte peentjes gezweet bij het omhoog rijden van de brug en was bang dat de motor van m'n auto het misschien niet aan kon - inmiddels ben ik er tal van keren overheen gereden, nu zonder angst, maar ik zet nog wel altijd m'n airco uit voor ik de brug op rijd, zodat er wat extra capaciteit overblijft voor die arme motor van m'n 'fietsje' :)