Een vrolijke noot

In het ziekenhuis liggen is nooit leuk. Gelukkig wordt ook in het St Elisabeth ziekenhuis veel aandacht besteed aan het nét iets minder onaangenaam maken van een ziekenhuisopname voor kinderen.
Net buiten de kinderafdeling is er een speelplaats waar met name kleinere kinderen lekker kunnen spelen als hun ziekte het toelaat, maar waar ook een hoek is met computers, en een hoek met tv, wii en Nintendo - zodat ook de oudere kinderen zich kunnen vermaken. Voor kinderen in de schoolgaande leeftijd is er van 9.00-12.00 uur school, waar door twee juffrouwen les wordt gegeven, zodat ze niet al te veel achter gaan lopen door de opname.

Om kinderen niet al te veel af te schrikken door de witte jassen van het personeel, dragen verpleegkundigen fraai gekleurde uniformen (in prachtig blauw, groen, paars of roze), en dragen wij artsen hier geen witte jas (wat ik overigens nog best onpraktisch vind; waar laat je nou je stethoscoop, overdrachtspapieren, telefoon, diensttelefoon, pen, rekenmachine, en bij voorkeur ook m'n boekje met protocollen/handige weetjes..?)

Maar wat verder vooral opvalt is dat er (bijna?) dagelijks mannelijke en/of vrouwelijke cliniclowns op de afdeling rondlopen om de kinderen op te vrolijken. En dan niet van die enge clowns (waardoor volwassenen soms zelfs een soort angst/antipathie ontwikkelen voor clowns), maar écht leuke, grappige clowns, die een glimlach op de gezichten van kinderen kunnen toveren! Waar het precies aan ligt dat de cliniclowns hier zo goed zijn durf ik niet te zeggen, misschien hebben de Curaçaose cliniclowns wel gewoon een wat zachtere, toegankelijkere uitstraling van zichzelf - in ieder geval word ik er hier altijd weer blij van als ik ze tegen kom in de gang..
Clowns zijn overigens zelfs het thema van de hele kinderafdeling, te zien aan de vele schilderijtjes van allerlei soorten clowns die her en der op de afdeling aan de muur hangen. Sommigen vinden deze schilderijtjes niet echt mooi, maar ik vind ze schattig.

En over clowns gesproken; er is hier ook een Ronald McDonald (RMC-)huis, zodat ouders altijd in de buurt kunnen zijn van hun zieke kind, bv zieke pasgeborenen of langliggende prematuren. Dit RMC-huis is niet bijzonder luxe; er zijn drie slaapkamers met elk twee eenpersoons bedden en een badkamertje met douche en wc, waar meestal moeders verblijven en vaak zelfs een kamer delen. Daarnaast is er een gemeenschappelijke woonkamer, keuken, en een waskamertje. Ouders hoeven geen geld te betalen voor hun verblijf, het RMC-huis draait op giften van genereuze Curaçaoenaars. En ik denk dat veel ouders van zieke kinderen in Groningen hier best jaloers op zullen zijn: dit RMC-huis zit niet op 800m lopen/fietsen van het ziekenhuis, maar veel dichterbij, namelijk zelfs in een aparte vleugel óp de kinderafdeling!

Ouders van grotere kinderen kunnen zelfs bij hun kind slapen: op de zaal voor jongens, op de zaal voor meisjes, of, bij kinderen met infectieuze problemen, op een van de isolatieboxen.
Ook mogen er (afgezien van de isolatieboxen) uiteraard ook opa's, oma's, en andere mensen op bezoek komen. Althans, als het bezoekuur het toelaat, want ook op de kinderafdeling gelden regels t.a.v. bezoekuren (11.30-12.30 en 17.30-19.00 uur), en aan het eind van deze ziekenhuis-brede bezoekuren loopt er altijd een man met een luide bel door het ziekenhuis om aan te geven dat het tijd is om te gaan...